1: Γιατί βα-ριο-μα-στε. Χαρακτηριστικός διάλογος έχει γίνει πια το "τι κάνεις;" - "βαριέμαι μωρέ.."
Δε βαριόμαστε μόνο να δουλέψουμε, αλλά να κάνουμε και οτιδήποτε άλλο. Προτιμάμε ακόμα κι αν κλαιγόμαστε ότι ανήκουμε στη γενιά των 700ευρώ να πάμε το αυτοκίνητό μας στο πλυντήριο όπου θα πληρώσουμε τον αλλοδαπό για να μας το πλύνει, αντί να το κάνουμε μόνοι μας.
2: Γιατί πριν από μας γίνανε σκατιάρηδες οι γονείς μας. Η προηγούμενη από μας γενιά που μεγάλωσε μεταπολεμικά με κακουχίες και σχολείο ταυτόχρονα με δουλειά, φρόντισε τα παιδιά της να μην περάσουν τα ίδια, περνώντας όμως στο άλλο άκρο. Με αποτέλεσμα να μεγαλώνουν τεμπέληδες που τα βρίσκουν όλα έτοιμα, δεν ξέρουν να φτιάξουν ούτε τον καφέ που πίνουν, και επαφίενται στο μισθό-σύνταξη του γονιού για να βγάλουν την γκόμενα έξω το Σάββατο. Κι όσο για αργότερα, έχει ο θεός.. "Ο μπαμπάς έχει γνωριμίες, κάπου θα με βάλει στο δημόσιο"!
3: Γιατί η κουλτούρα μας πλήττεται από επιρροές που κάθε άλλο παρά μας εξελίσσουν προς το θετικό. Φαύλος κύκλος αυτών των επιρροών είναι η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, η showbiz, η μουσική βιομηχανία, οι πολιτιστικές καταβολές των αλλοδαπών που μένουν εδώ, και φυσικά τα 400 χρόνια που περάσαμε υπό τον τουρκικό ζυγό. Δεν πιστεύω ότι χωράει αμφιβολία περί του καρσιλαμά που λατρέυουν όλα τα νιάνιαρα πλέον, κι όταν χτυπάει κινητό μέσα στο λεωφορείο δεν ξέρεις αν θα το σηκώσει Έλληνας ή αλλοδαπός. Όταν λοιπόν αυτό το όρνιο που αντί να αφομοιώσει τον αλλοδαπό δείχνοντας του τι εστί Έλληνας, αφομοιώνεται το ίδιο, τι μας μένει από τη λέξη Έλληνας; (ούτε το όνομα, ούτε η χάρη)
Η συνέχεια εδώ
Πολύ καλό κείμενο... Μπράβο της...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου