Στον Θαυμαστό Ανάποδο Κόσμο της παντοκρατορίας των ειδικών, εμφανίσθηκε προσφάτως (εφημ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 5.9.2021) ένας μη-ειδικός της ιατρικής και της νομικής επιστήμης, ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης. Υπογράφοντας ως σύμβουλος επιχειρήσεων, δημοσίευσε έναν λίβελλο εναντίον τριών “κακών καθηγητών”, δύο νυν (των κ.κ. Κούβελα και Ιωαννίδη) και ενός πρώην (του γράφοντος) – κι όπως μάλιστα σημειώνει: «με έμφαση στο πρώην». Τίτλος του λιβελλογραφήματός του: “Καθηγητικό Overdose”.
Προσοχή: “Καλοί”, κατά την γνώμη του εν λόγω συμβούλου-λιβελλογράφου, είναι οι καθηγητές που «προσπάθησαν να μας ενημερώσουν με υπευθυνότητα για ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο που αντιμετώπιζε η ανθρωπότητα», ενώ “κακοί” (e contrario: και ανεύθυνοι) όσοι καθηγητές διατυπώνουν αντίθετη γνώμη ως προς την φύση της πανδημίας και την ορθότητα των δρακόντειων και απάνθρωπων υγειονομικών μέτρων!
Ωστόσο, ο συγγραφέας του λιβέλλου δεν είναι καθόλου κάποιο τυχαίο πρόσωπο. Σύμφωνα με το βιογραφικό του, ο κ. Δρυμιώτης, γεννηθείς στην Λευκωσία της Κύπρου, ήρθε στην Αθήνα το 1959 και «φοίτησε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών. Αποφοίτησε από το ΕΜΠ το 1964 και το 1965 πήγε στην Αγγλία για μετεκπαίδευση. Επέστρεψε στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο του 1966 και από την 1η Ιανουαρίου 1967 άρχισε να εργάζεται στο Γραφείο Δοξιάδη.
Στη συνέχεια και μέχρι το 1984, εργάστηκε ως στέλεχος και ως Γενικός Διευθυντής της εταιρείας Ηλεκτρονικοί Διερευνηταί Δοξιάδη. Το 1984 μαζί με τη σημερινή Alpha Bank και την εταιρεία Ηλεκτρονικοί Διερευνηταί Δοξιάδη ίδρυσαν την εταιρεία Δέλτα Πληροφορική, στην οποία διετέλεσε Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος μέχρι το 2001, όταν η Δέλτα Πληροφορική συγχωνεύθηκε με την εταιρεία Singular και δημιουργήθηκε η Delta Singular, στην οποία παρέμεινε Πρόεδρος μέχρι την απορρόφησή της από την Alpha Bank το 2005. Έκτοτε είναι αντιπρόεδρος στην Unisystems A.E. Είναι από τους πρωτεργάτες της πληροφορικής στην Ελλάδα και το κυριότερο έργο του είναι η χρησιμοποίηση των υπολογιστών στη συγκέντρωση και μετάδοση των αποτελεσμάτων όλων των εκλογών στην Ελλάδα από το 1981 μέχρι σήμερα».
Ένα τέτοιο βιογραφικό μαρτυρεί ότι ο λιβελλογράφος έχει διαπρέψει ως υπηρέτης ενός συστήματος το οποίο έφερε την Ελλάδα στην σημερινή οικτρή κατάσταση, ήλεγχε δε ηλεκτρονικώς την έκδοση των αμφιβόλου αξιοπιστίας εκλογικών αποτελεσμάτων. Συνεπώς, είναι απολύτως αναμενόμενο να ενοχλείται από την αλήθεια που διατυπώνεται όχι από τυχαία αλλά από καθηγητικά χείλη.
Πόσω μάλλον όταν τα χείλη αυτά είναι κάποιου “πρώην”, ο οποίος πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων μια λαμπρή καριέρα χτισμένη με απόλυτη αφοσίωση στο γνωστικό του αντικείμενο, έχοντας ως μοναδικό σκοπό να προτάξει τα στήθη του υπέρ της Πατρίδας και της Ορθοδοξίας (όπως είχε δηλώσει στον ραδιοφωνικό σταθμό Focus κατά την ημέρα προαναγγελίας της παραιτήσεώς του από την θέση του αναπληρωτή Καθηγητή Ποινικού Δικαίου της Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.).
Δίνοντας έμφαση στον χαρακτηρισμό “πρώην”, ο κ. Δρυμιώτης περιέπεσε σε μια τραγική αντίφαση. Δηλώνοντας ο ίδιος ότι «Επαγγελματικά δεν είχα ιδιαίτερη εκτίμηση στα ακαδημαϊκά προσόντα. Προτιμούσα τους “μη ακαδημαϊκούς”, ακολουθώντας τη συμβουλή του George Bernard Shaw (1905), “those who can do, those who can’t teach”, [δηλ.] “αυτοί που μπορούν κάνουν, αυτοί που δεν μπορούν διδάσκουν”», στην πραγματικότητα αναγνώρισε ότι ο γράφων, άπαξ και παραιτήθηκε, ανήκει σε αυτούς που (πλέον) δεν διδάσκουν, αλλά ενεργούν, επειδή το μπορούν!
Ο λιβελλογράφος θα έπρεπε να γνωρίζει ότι ο “πρώην”, πέραν της συστηματικής αρθρογραφίας κατά της Νέας Δικτατορίας, συνέγραψε μια μονογραφία περίπου 300 σελίδων με τίτλο “Από την τρομοκρατία στην πανδημία. Υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού” (εκδ. Αλφειός, Αθήνα 2021), η οποία, λόγω του επιδημικού ρυθμού των πωλήσεών της (άρα και της απήχησης που έχει η αντίθετη γνώμη, προερχόμενη από την “κακή πένα” του “πρώην”), είναι ήδη πολύ κοντά στην δεύτερη έκδοση.
Συνεπώς, η φράση που ο ίδιος ο κ. Δρυμιώτης έγραψε στον λίβελλό του εναντίον των “κακών καθηγητών” λειτουργεί εναντίον του ως αυτεπίστροφον (μπούμερανγκ): «Είμαι βέβαιος ότι κάποιο φρύδι θα σηκώθηκε με τη σκέψη ότι “όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια”». Οι τεκμηριωμένες θέσεις του γράφοντος εναντίον των δρακόντειων και απάνθρωπων υγειονομικών μέτρων, με επίκληση πλούσιας ελληνικής, γερμανόφωνης και αγγλοσαξονικής βιβλιογραφίας, μέχρι στιγμής δεν έχουν καταρριφθεί ή έστω συζητηθεί από κανέναν. Αντιθέτως, το καθεστώς της υγειονομικής τυραννίας επιστρατεύει μόνο λιβελλογράφους ή καθηγητάδες-γυρολόγους των αργυρώνητων Μέσων Μαζικού Ευνουχισμού, οι οποίοι επιδίδονται σε μια άνευ προηγουμένου ελεεινή προπαγάνδα. Συνεπώς, πράγματι “όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια”.
Όλοι γνωρίζουμε ότι η δημοκρατία είναι η θεσμοποίηση της διαφωνίας. Στην εποχή του κορωνοϊού, όμως, τα δρακόντεια και απάνθρωπα μέτρα αποφασίστηκαν αυταρχικώ τω τρόπω από μια παγκόσμια ελίτ, η οποία τα επέβαλε στα κράτη μέσω των υποτεταγμένων μαριονετών τους, χωρίς να γίνει κανένας απολύτως διάλογος μεταξύ των ειδικών της ιατρικής και της νομικής επιστήμης. Με το πρόσχημα του διλήμματος “υγεία ή οικονομία”, οι εθνικές κυβερνήσεις προέκριναν ως αυτονόητη την πρωτοκαθεδρία της υγείας, εξαφανίζοντας ταχυδακτυλουργικά το τρίτο κρίσιμο μέγεθος που (πρέπει να) βαραίνει στην στάθμιση των διαχειριστών της υγειονομικής κρίσης: τα θεμελιώδη δικαιώματα και την αξία του ανθρώπου.
Όποιος, λοιπόν, τολμά και επαναφέρει στην συζήτηση το τρίτο αυτό μέγεθος, που, όλως παραδόξως, ο αόρατος εχθρός κατάφερε να το καταστήσει αόρατο, είναι “κακό παιδί”, δηλ. “κακός καθηγητής”! Αλλά ό,τι υπό το πρίσμα του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου θεωρείται “κακό”, πρέπει να γνωρίζουμε ότι υπό το πρίσμα του Ορθόδοξου Κόσμου είναι άριστο (με την ίδια λογική υπεύθυνος είναι ο ανεύθυνος και αντιστρόφως: ο ανεύθυνος είναι στην πραγματικότητα υπεύθυνος).
Ως εκ τούτου, θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες στον λιβελλογράφο κ. Δρυμιώτη, ο οποίος επανέφερε στο προσκήνιο την ακόλουθη δήλωση του γράφοντος:
«[…] Έχουμε τη χειρότερη υγειονομική δικτατορία που θα μπορούσε ποτέ κανείς να φανταστεί. Η δικτατορία του ’67 ήταν παιδική χαρά μπροστά σε αυτό που ζούμε […] Μας κλείσανε στα κλουβιά σα να είμαστε ζώα, μας έβγαλαν έξω με φίμωτρα, και τώρα μας μετέτρεψαν σε πειραματόζωα, τάχα για να πετύχουν την ανοσία της αγέλης […]. Είμαστε παγιδευμένοι από μία σατανική παγκόσμια αντίχριστη κυβέρνηση. Γνωρίσαμε τον παγκόσμιο νομοθέτη γιατί έχουμε καρμπόν νομοθεσίες σε όλα σχεδόν τα κράτη. Έρχεται η ώρα του παγκόσμιου κυβερνήτη».
Πόσο απολαυστικό είναι να βλέπεις τον αντίπαλό σου να βάζει στο στόμα του τις λέξεις που σιχαίνεται…!
Ο λιβελλογράφος κατέληξε ότι «Αν αυτές οι ανοησίες προέρχονται από καθηγητή, τι να περιμένουμε από τον αμόρφωτο κοσμάκη!».
Ανοίξτε πάραυτα το Λεξικό του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου μας και πηγαίνετε στην λέξη “Ανοησίες”. Μόλις μάθατε ότι ανοησία σημαίνει αλήθεια!
Θα ήταν, πάντως, ιδιαιτέρως επωφελές για τον κ. Δρυμιώτη να γνωρίζει ότι ο “αμόρφωτος κοσμάκης” μπορεί και βλέπει πολύ καθαρότερα απ’ ό,τι οι μορφωμένοι. Διότι η απλότητα είναι σφραγίδα της αλήθειας (simplex sigillum veri) και, συνεπώς, η αλήθεια προσεγγίζεται ευκολότερα από τους απλούς ανθρώπους. Αντιθέτως, οι μορφωμένοι είναι παγιδευμένοι στην οίηση που τους καλλιεργεί το μορφωτικό τους επίπεδο, τυφλωμένοι από την φιλαυτία τους. Δεν είναι τυχαία η προφητεία του Αγίου μας Κοσμά του Αιτωλού: «Το κακό θα σας έρθη από τους διαβασμένους».
Τέλος, ο λιβελλογράφος επικαλείται δηλώσεις των λοιπών δύο “κακών καθηγητών” της Ιατρικής, δηλ. των κ.κ. Κούβελα και Ιωαννίδη, στηλιτεύοντάς τες ως αντιφατικές ή αλληλοδιαψευδόμενες. Όλως τυχαίως, όμως, παραλείπει να αναφερθεί σε κραυγαλέες αντιφάσεις των κατάπτυστων προπαγανδιστών της υγειονομικής δικτατορίας: Κάποτε οι μάσκες ήταν περιττές ή επικίνδυνες, τώρα μετατράπηκαν σε μόνιμο αξεσουάρ των ευτυχισμένων σκλάβων, οι οποίοι όταν εισέρχονται όρθιοι σε καταστήματα της εστίασης πρέπει να φορούν μάσκα, ενώ όταν κάθονται επιτρέπεται να την βγάζουν. Ανάποδος κανόνας: Όρθιος κολλάς και μεταδίδεις, καθήμενος είσαι απολύτως ασφαλής!
Άραγε, υπάρχει καμία αμφιβολία ότι βιώνουμε έναν διανοητικό πόλεμο κατά της κοινής λογικής, ο οποίος είναι χαρακτηριστικό κάθε ολοκληρωτικού καθεστώτος; Αλίμονο, μάλιστα, αν επαληθευτεί ο Αλμπέρ Καμύ, ο οποίος στο τόσο επίκαιρο έργο του “Η πανούκλα” (μτφ.: Θ. Κωστόπουλος, εκδ. Βιβλιοαθηναϊκή, χ.χ., σελ. 107), σημείωνε: «Όμως έρχεται πάντα μια ώρα, μέσα στην ιστορία, όπου εκείνος που τολμάει να πει πως δύο και δύο κάνουν τέσσερα τιμωρείται με θάνατο». Αυτόν τον θάνατο, και δη των “κακών καθηγητών”, δεν αποκλείεται να ζητήσουν, αργά ή γρήγορα, οι στυγνοί προπαγανδιστές της υγειονομικής τυραννίας!
Κ.ΒΑΘΙΩΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου