Κάτι
κρατικά κουτσαβάκια, από αυτά που κυκλοφορούν με υπηρεσιακό "σίδερο"
στο μπανάνα
τσαντάκι ή σε "αναβαθμισμένο" τσαντάκι μηρού, που στο 80% του υπηρεσιακού τους χρόνου πίνουν καφέ και κουβαλάνε τα ψώνια του σουπερμαρκετ της γκόμενας του "υψηλού προσώπου" που φυλάνε, και στο 20% παριστάνουν τους ράμπο πάνω σε tdm, (μιλώντας για τις οδηγικές τους ικανότητες, το πλείστον εξ αυτών τρώει φούτσα δύο κολώνες σε στριφτερή διαδρομή από Αλβανό πιτσαδόρο) την έπεσαν σε περαστικό οδηγό μοτοσυκλέτας διότι μαζί με το κόκκινο που έσφαξαν, παραλίγο να του κόψουν και τη ζωή και ο άνθρωπος τους τα 'χωσε.
Τον πέταξαν κάτω λοιπόν και τον εξύβρισαν, προπηλακίζοντας αυτόν και τους περαστικούς που βρέθηκαν τριγύρω.
Θα μπορούσα απλώς να το κλείσω με ένα βρισίδι διότι τέτοιοι άνθρωποι είναι ανάξιοι μεν να
εκπροσωπούν οποιαδήποτε προέκταση του λειτουργήματος της αστυνόμευσης και της ασφάλειας, ταιρίαζουν δε γάντι στο σάπιο ολιγαρχικό καθεστώς το οποίο μας επιβάλλεται εδώ και δεκαετίες. Όμως θα το αναλύσω λίγο παραπάνω.
Κάτ' αρχήν είναι σημαντικό να γραφτεί πως το βίντεο το δημοσίευσε ο "Ρουβικωνας". Η ψευτοαντιεξουσιστικη οργάνωση η οποία με την ανοχή της πολιτικής εξουσίας έχει αναλάβει να το παίζει "Ρομπέν των Λούμπεν" κερδίζει επικοινωνιακούς πόντους ξεγυμνώνοντας δήθεν το "κακό κράτος" και τους λειτουργούς του, το ίδιο σύστημα δηλαδή που έχει μετατρέψει τα περιπολικά οχήματα σε υπηρεσία ταξί για να προσαγάγει και να επιστρέφει σπίτι τους τους "λαϊκούς αγωνιστές" μετά από κάποια πράξη τραμπουκισμού. Κανένα μέσο του πατριωτικού, εθνικού χώρου δεν πρόλαβε την είδηση, αλλά και να το έκανε, η ελάχιστη απήχηση που έχουν τέτοια μέσα θα έθαβε το βίντεο αντί να το αναδείξει.
Σημαντικό επίσης να καταγραφεί πως το θύμα της υπόθεσης ήταν ένας "ταπεινός" Έλληνας. Διότι αν ήταν μέλος "ευπαθούς ομάδος" (οπαδοί της Ρόμα, επενδυτές κλπ) τώρα θα είχαν πέσει δικηγόροι και εισαγγελείς να εξετάσουν και να αναδείξουν το ρατσιστικό υπόβαθρο της πράξης.
Τέλος, πριν δυο τρεις ημέρες είχαμε ένα περιστατικό όπου δύο αστυνομικοί της ΔΙΑΣ έκαναν τις κοτούλες μπροστά σε έναν "μπράβο", έναν άνθρωπο της νύχτας, που για κάνα δυο φεγγάρια το έπαιζε και αθλητής, (αθλητής σημαίνει και ήθος, όχι μόνο μύες), ο οποίος ήταν βέβαιο πως "κουβαλούσε" μέσα στο τσαντάκι που κρεμόταν μπροστά του, και όχι μόνο δεν τον έλεγξαν όπως είχαν το δικαίωμα να κάνουν, όχι μόνο δεν τον συνέλαβαν αφού έσπρωξε το αστυνομικό όργανο, αλλά στο τέλος έφυγαν με την ουρά στα σκέλια. Το αν στην προκείμενη περίοδο ο "μπράβος" προσωποποιεί την οργισμένη αντίδραση κάθε πολίτη απέναντι σε πρωτοφανή μέτρα καταστολής ελευθεριών, δεν αρκεί (τουλάχιστον για εμένα) για να δικαιολογήσω την οποιαδήποτε απείθεια, βία, απειλή κατά του αστυνομικού οργάνου. Βεβαίως και αντιστρόφως, το ότι τα αστυνομικά όργανα είχαν απέναντί τους ένα μυώδες και πιθανώς οπλοφόρο άτομο και όχι κάποιον μεσήλικα κακομοιράκο μεροκαματιάρη, ή δημοσιοϋπάλληλο δείχνει πως η θρασύτητά τους και η άσκηση της εξουσίας πάει μέχρι εκεί που φτάνουν τα χέρια τους.
Αντιλαμβάνεστε κατόπιν όλων αυτών πως η υπόθεση "Δικαιοσύνη και Αστυνομία" (δηλαδή Δικαστική και Εκτελεστική Εξουσία) είναι μια άκρως σκατωμένη υπόθεση στην οποία ισχύουν όχι double standards αλλά triple και περισσότερα. Ο δε νομοταγής πολίτης είναι τις περισσότερες φορές στην πλευρά του χαμένου.
Ε. Δαφνομήλης
τσαντάκι ή σε "αναβαθμισμένο" τσαντάκι μηρού, που στο 80% του υπηρεσιακού τους χρόνου πίνουν καφέ και κουβαλάνε τα ψώνια του σουπερμαρκετ της γκόμενας του "υψηλού προσώπου" που φυλάνε, και στο 20% παριστάνουν τους ράμπο πάνω σε tdm, (μιλώντας για τις οδηγικές τους ικανότητες, το πλείστον εξ αυτών τρώει φούτσα δύο κολώνες σε στριφτερή διαδρομή από Αλβανό πιτσαδόρο) την έπεσαν σε περαστικό οδηγό μοτοσυκλέτας διότι μαζί με το κόκκινο που έσφαξαν, παραλίγο να του κόψουν και τη ζωή και ο άνθρωπος τους τα 'χωσε.
Τον πέταξαν κάτω λοιπόν και τον εξύβρισαν, προπηλακίζοντας αυτόν και τους περαστικούς που βρέθηκαν τριγύρω.
Θα μπορούσα απλώς να το κλείσω με ένα βρισίδι διότι τέτοιοι άνθρωποι είναι ανάξιοι μεν να
εκπροσωπούν οποιαδήποτε προέκταση του λειτουργήματος της αστυνόμευσης και της ασφάλειας, ταιρίαζουν δε γάντι στο σάπιο ολιγαρχικό καθεστώς το οποίο μας επιβάλλεται εδώ και δεκαετίες. Όμως θα το αναλύσω λίγο παραπάνω.
Κάτ' αρχήν είναι σημαντικό να γραφτεί πως το βίντεο το δημοσίευσε ο "Ρουβικωνας". Η ψευτοαντιεξουσιστικη οργάνωση η οποία με την ανοχή της πολιτικής εξουσίας έχει αναλάβει να το παίζει "Ρομπέν των Λούμπεν" κερδίζει επικοινωνιακούς πόντους ξεγυμνώνοντας δήθεν το "κακό κράτος" και τους λειτουργούς του, το ίδιο σύστημα δηλαδή που έχει μετατρέψει τα περιπολικά οχήματα σε υπηρεσία ταξί για να προσαγάγει και να επιστρέφει σπίτι τους τους "λαϊκούς αγωνιστές" μετά από κάποια πράξη τραμπουκισμού. Κανένα μέσο του πατριωτικού, εθνικού χώρου δεν πρόλαβε την είδηση, αλλά και να το έκανε, η ελάχιστη απήχηση που έχουν τέτοια μέσα θα έθαβε το βίντεο αντί να το αναδείξει.
Σημαντικό επίσης να καταγραφεί πως το θύμα της υπόθεσης ήταν ένας "ταπεινός" Έλληνας. Διότι αν ήταν μέλος "ευπαθούς ομάδος" (οπαδοί της Ρόμα, επενδυτές κλπ) τώρα θα είχαν πέσει δικηγόροι και εισαγγελείς να εξετάσουν και να αναδείξουν το ρατσιστικό υπόβαθρο της πράξης.
Τέλος, πριν δυο τρεις ημέρες είχαμε ένα περιστατικό όπου δύο αστυνομικοί της ΔΙΑΣ έκαναν τις κοτούλες μπροστά σε έναν "μπράβο", έναν άνθρωπο της νύχτας, που για κάνα δυο φεγγάρια το έπαιζε και αθλητής, (αθλητής σημαίνει και ήθος, όχι μόνο μύες), ο οποίος ήταν βέβαιο πως "κουβαλούσε" μέσα στο τσαντάκι που κρεμόταν μπροστά του, και όχι μόνο δεν τον έλεγξαν όπως είχαν το δικαίωμα να κάνουν, όχι μόνο δεν τον συνέλαβαν αφού έσπρωξε το αστυνομικό όργανο, αλλά στο τέλος έφυγαν με την ουρά στα σκέλια. Το αν στην προκείμενη περίοδο ο "μπράβος" προσωποποιεί την οργισμένη αντίδραση κάθε πολίτη απέναντι σε πρωτοφανή μέτρα καταστολής ελευθεριών, δεν αρκεί (τουλάχιστον για εμένα) για να δικαιολογήσω την οποιαδήποτε απείθεια, βία, απειλή κατά του αστυνομικού οργάνου. Βεβαίως και αντιστρόφως, το ότι τα αστυνομικά όργανα είχαν απέναντί τους ένα μυώδες και πιθανώς οπλοφόρο άτομο και όχι κάποιον μεσήλικα κακομοιράκο μεροκαματιάρη, ή δημοσιοϋπάλληλο δείχνει πως η θρασύτητά τους και η άσκηση της εξουσίας πάει μέχρι εκεί που φτάνουν τα χέρια τους.
Αντιλαμβάνεστε κατόπιν όλων αυτών πως η υπόθεση "Δικαιοσύνη και Αστυνομία" (δηλαδή Δικαστική και Εκτελεστική Εξουσία) είναι μια άκρως σκατωμένη υπόθεση στην οποία ισχύουν όχι double standards αλλά triple και περισσότερα. Ο δε νομοταγής πολίτης είναι τις περισσότερες φορές στην πλευρά του χαμένου.
Ε. Δαφνομήλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου