Η σκευωρία έγινε γνωστή από μια απαλλακτική ποινική απόφαση: ένας Έλληνας καταγγελλόμενος συνελήφθη επ' αυτοφώρω για απόπειρα «βιασμού» ενώ φορούσε προφυλακτικό (πράγμα μάλλον ασυνήθιστο για βιασμό) και φυσικά στο δικαστήριο αθωώθηκε, παρ' ότι ο όχλος της εποχής τον είχε καταδικάσει.
Η ευφυΐα του τηλεοπτικού/metoo όχλου υπολογίζεται πάντοτε ως ο λόγος της ευφυΐας του ευφυέστερου μέλους του διά τον συνολικό αριθμό των μελών του. Στην περίπτωση του κου Δημήτρη Λιγνάδη, τον μόνο αδιαμφισβήτητο βιασμό που βλέπουμε είναι του «τεκμηρίου αθωότητος». Το «τεκμήριο αθωότητας» σημαίνει πως ο κος Δημήτρης Λιγνάδης ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΣ μέχρι να καταδικαστεί αμετάκλητα από τουλάχιστον δύο δικαστήρια.
Ακόμη και βιαστής να είναι ο κος Δημήτρης Λιγνάδης, 1.000 φορές να αφεθεί ελεύθερος παρά να δικαιωθεί αργότερα ο κανιβαλισμός του τηλεοπτικού όχλου ή των δύο δικαστικών λειτουργών που τον προφυλάκισαν. Οι τελευταίοι πλέον δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα.
Αύριο μεθαύριο μπορεί ο οποιοσδήποτε από εμάς να είναι στην θέση του κου Δημήτρη Λιγνάδη. Πριν λοιπόν την αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση (δηλαδή τουλάχιστον δύο δικαστηρίων) ο κος Δημήτρης Λιγνάδης ΔΕΝ μπορεί να κατονομαστεί ως «βιαστής». Μόνο ένας τύραννος κατονομάζει ενόχους χωρίς μια αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση. Ένας τηλεοπτικός όχλος καθοδηγούμενος από εικόνες (βλέπε υπόθεση Φιλιππίδη) ή ένας ακτιβιστικός όχλος καθοδηγούμενος από κραυγές (βλέπε υπόθεση ΧΑ) δεν υποκαθιστά τις δικαστικές αποφάσεις. Σε κάθε μια από αυτές τις υποθέσεις τα «τεκμήρια αθωότητας» κατάντησαν από την tv «τεκμήρια πτερόεντα». Οι ένοχοι πλέον επιλέγονται – δεν αποκαλύπτονται.
Ένας όχλος που τρέφεται με εικόνες, αφοδεύει τυράννους.
Δ.ΖΙΑΜΠΑΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου